یادگیری بر مبنای نظریه پیچیدگی، یادگیری مداوم است.

یادگیری مفهومی وسیع دارد؛ اندیشمندان تربیتی با توجه به بسترهای نظری و دیدگاه خود در خصوص جهان، رویدادها و انسان، یادگیری را به گونه های مختلفی تعریف کرده اند. هدف از این پژوهش یررسی و تبیین یادگیری بر مبنای نظریه پیچیدگی به عنوان یکی از بسترهای نظری علمی است. پژوهش با رویکرد کیفی و به روش تحلیلی- استنتاجی انجام شده است. بدین نحو که نخست مفاهیم، مولفه ها و ابعاد مختلف پیچیدگی توصیف و تحلیل گردید. سپس به تبیین و استنتاج مفهوم یادگیری از منظر نظریه پیچیدگی پرداخته شد. یافته های پژوهش حاکی آن است که بر مبنای نظریه ی پیچیدگی یادگیری نیازمند تعریف مجدد است که این بازتعریف، به تعریف یادگیری مداوم می انجامد. چرا که یادگیری از نگاه پیچیدگی، در محیط و با درگیری با مسایل متنوع اتفاق می افتد (نیازمند مواجهه و ارتباط)، سیستم برای بقا نیازمند آن است (جهت سازگاری و خودسازماندهی) و مستمر و تراکمی است (تکاملی است).

کلیدواژه ها:

یادگیری ، یادگیری مداوم ، نظریه پیچیدگی ، خودسازماندهی