بهینه سازی سیستم مدیریت دریای خزر براساس استراتژی های مدیریت محیط زیستی با استفاده از مدل SWOT

دریای کاسپین بزرگترین دریاچه جهان می باشد عمق این دریاچه از شمال به جنوب افزایش می یابد و به سه ناحیه شمالی با عمق متوسط 5 متر، میانی با عمق متوسط 8 متر و ناحیه جنوبی با عمق متوسط 325 متر تقسیم می شود این دریاچه بزرگ به عنوان یک آبراه مشترک توسط 5 کشور ساحلی احاطه شده که طول خطی ساحلی آن در ایران بیش از 800 کیلومتر است این دریاچه به لحاظ تاثیر بر شرایط آب و هوای مناطق همجوار و با برخورداری از جزایر، تالاب ها و مصب رودخانه های مختلف و زیستگاههای منحصر به فرد گیاهی و جانوری، اهمیت بوم شناختی (اکولوژیک) به سزایی دارد در سالهای اخیر از طریق کشتیرانی بین دریای کاسپین و دریای سیاه از طریق کانال ولگا گونه شانه دار مهاجم وارد دریای کاسپین گردیده که چرخه غذایی این دریا را به شدت تحت تاثیر قرار داده است عوامل مختلفی چون چوب تراشی جنگلهای بالادست، صید غیرمجاز، ریختن زباله های صنعتی و شهری و ... اکوسیست منطقه راتهدید می کند در شرایط کنونی که کشورهای حاشیه کاسپین به توسعه صنعتی خود پرداخته اند اتخاذ تدابیر علمی در جهت حفاظت از محیط زیست آن بیش از پیش حایز اهمیت می باشد و این زمانی اتفاق می افتد که حاشیه نشینان کاسپین خود را جز ذی نفعان اصلی آن بدانند. تاکنون راهکارهای متفاوتی در کشورهای مخلتف جهت ارتقا کارایی سیستم مدیریت مشارکتی محیط زیستی ارایه شده است از آنجای یکه موقعیت این سیستم ارتباط تنگاتنگ با پذیرش عموم مردم و مشارکت آنان دارد و در سطح کلان می تواند پلی برای رسیدن به توسعه پایدار باشد نحوه اولویت بندی استراتژی ها از اهمیت خاصی برخوردار است. استفاده از متدهای مدیریتی فوق در بهینه سازی سیستم مدیریت محیط زیستی دریای خزر نقش پررنگی ایفا میکند.

کلیدواژه ها:

مدیریت محیط زیستی ، تحلیل چندمنظوره ، ماتریس کمی برنامه ریزی استراتژیک