بررسی سرمایه ی فکری در ادارات برق نواحی غرب شرکت توزیع برق استان اصفهان ورتبه بندی با استفاده از الگوی تلفیقی تاپسیس و تحلیل عاملی

در عصر پرشتاب امروز دانش و فکر به رکن اصلی تجارت بدل گردیده است و سرمایه های نامشهود جایگزین سرمایه های مالی و فیزیکی شده است و موفقیت سازمانها به مدیریت این دارایی ها بستگی دارد. سرمایه ی فکری شامل تمام منابع سازمان که ایجاد ارزش می نمایند ولی در تراز نامه های مالی نمی آیند . اندازه گیری سرمایه فکری از دو جنبه داری اهیمت است یکی درون سازمانی ، که هدف از آن تخصیص بهتر منابع در جهت افزایش کارایی و کاهش هزینه سازمان است و دیگری برون سازمانی که هدف از آن پیش بینی رشد آینده و نیز برنامه ریزی های بلند مدت است . ولی با توجه به عدم درک اهمیت سرمایه فکری در سازمانهای ایران کمتر به این اندازه گیری و بررسی این مفهوم پرداخته شده است .در این پژوهش ابتدا سرمایه فکری با استفاده از پرسش نامه استاندارد بونیتس در نمونه 108 نفری از کارکنان شرکت توزیع برق اندازه گیری گرید . سپس ادارات نواحی غرب استان اصفهان بر اساس سرمایه فکری و با استفاده از روش تلفیقی تاپسیس و مدل تحلیل عاملی رتبه بندی می گردند .نتایج حاصل از تحلیل عاملی سرمایه ی فکری نشان میدهد داده های واقعی از مدل نظری پژوهش به خوبی حمایت می کند و از بین گویه هایی که متغیر سرمایه انسانی را اندازه گیری میکنند ( متغیرهای مشهود ) انعکاس ذاتی کار دارای ضریب بالاتری نسبت به کاربرد اجرایی است . همچنین متغییر مشهود مشارکت بیشتر بارعاملی با سرمایه ساختاری و متغییر مشهود ارتباط داخلی بیتشرین ارتباط را با سرمایه ی ارتباطی دارد . گرچه متغیر کاربرد اجرایی هم متغیر سرمایه انسانی را اندازه گیری میکند . . دراین پژوهش ادارات برق نواحی یک، سه ، پنج ، چهار و دو به ترتیب دارای بهترین و بدترین رتبه از لحاظ سرمایه ی فکری هستند .

کلیدواژه ها:

سرمایه ی فکری ، تحلیل عاملی ، رتبه بندی ، تصمیم گیری چند معیاره ، شرکت توزیع برق