رهبری اثربخش و تصمیم گیری به کمک منابع انسانی

منابع انسانی همواره به عنوان مهمترین بازوی سازمانی نقشی به سرا در توسعه سازمانی دارد. این امر از راه مشارکت همه جانبه منابع انسانی و پرسنل صورت می گیرد. در درون سازمان یکی از مهمترین راههای مشارکت کارکنان در افزایش اثربخشی و کارایی سازمانها دخالت دادن آنها در تصمیم گیری در سازمان و مدیریت سازمانی می باشد. تصمیم گیری، انتخاب یک راهکار از میان چند راهکار احتمالی است. نظریه تصمیم گیری، دیدی خرد گرایانه در مدیریت به کمک منابع انسانی دارد. بر اساس این دیدگاه، برخورد دروندادهای مؤثر بر تصمیم گیری و برون دادهای ناشی از دستگاه و سازمان منشأ تصمیم گیری است. جایگاه مهم تصمیم گیری در مدیریت باعث شده که نه تنها به عنوان مبنای شکل گیری وظایف و جزء انفکاک ناپذیر مدیریت قلمداد شود بلکه برخی از صاحب نظران برجسته نظریه تصمیم گیری نظیر سایمون این نظریه همان مدیرت علمی دانسته و فعالیت و رفتار سازمانی را شبکه پیچیده ای از فرایند های تصمیم گیری به حساب آورده اند. در این نوشتار به انواع مختلف تصمیم گیری ( مجلسی، اداری و اتفاق آراء‌) و نیز مدل های مختلف این نظریه (عقلانی یا کلاسیک ، سازمان یا نئوکلاسیک، سیاسی با انطباق پذیرو فرایندی یا مدیریتی ) اشاره شد و به نظریه تصمیم گیری فرایندی یا راهبردی به عنوان مهمترین نظریه تصمیم گیری در سازمانها پرداخته شده است. مقاله حاضر توصیه ای است بر مدیریت به کمک منایع انسانی به جای مدیریت بر منابع انسانی در فرایند تصمیم گیری در سازمان های اقتصادی، اجتماعی و آموزشی که به مدیران تازه کار در دنیای جهانی شده پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

منابع انسانی ، مدلهای بین رشته ای ، نظریه تصمیم گیری ، مدل فرایندی تصمیم گیری ، کاهشی و عقلانی ، سبک شناختی شهودی- تفکری