بررسی ضرورت بکارگیری برنامه استراتژیک در حوزه مراکز آموزشی پایه و ارایه روشی کاربردی برای آن؛ ( مطالعه موردی: مراکز آموزشی پیش دبستانی و دبستانی مرکز مازندران )

هدف از تحقیق حاضر بررسی ضرورت برنامه ریزی استراتژیک در مراکز آموزشی پایه و نیز ارایه یک راهکار عملی و الگوی خود ارزیابی می باشد. این کار با بررسی فرضیه اصلی برنامه ریزی استراتژیک بر حوزه مراکز آموزشی در ابعاد مختلف تاثیر معنی دار دارد و سه فرضیه فرعی مرتبط، با هدف ارایه یک الگوی عملی برای مدارس جهت تبدیل سبک سنتی به سبک نوین راهبردی در بازه زمانی چهار ساله و نیز ارایه یک مدل خود ارزیابی که با استفاده از آن مدارس میزان پیشرفت خود را مورد سنجش قرار دهند؛ صورت گرفته است. این تحقیق در حوزه تحقیقات توصیفی کاربردی قرار دارد و برای جمع آوری اطلاعات مورد نیاز دو روش کتابخانه ای و روش میدانی به کار رفته است و روش میدانی به وسیله پرسشنامه انجام شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل مدیران مدارس دبستانی و پیش دبستانی شهرستان های ساری، بابل، قایمشهر، بهشهر و نکا به تعداد 568 واحد و تعداد نمونه با فرمول کوکران 307 عدد محاسبه شده است . نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که بین برنامه ریزی استراتژیک در هر چهار فرضیه پژوهش تاثیر معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی استراتژیک ، مدارس پایه ، ارزیابی مدارس ، توسعه استراتژیک مدارس