تاثیر روش های مدیریت علف های هرز بر صفات رشدی و عملکرد ذرت دانه ای (Zea mays L.)

به منظور ارزیابی روش های مختلف مدیریت علف های هرز در ذرت دانه ای (سینگل کراس 704)، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 11 تیمار و 3 تکرار در سال زراعی 93-1392 در شهرستان روانسر- کرمانشاه به اجرا شد. تیمارهای آزمایش روش های مختلف مدیریت علف های هرز شامل کاربرد علفکش (نیکوسولفورون) + کولتیواتور، کشت مخلوط نخود، کولتیواتور در دو مرحله، کاربرد مالچ 2/3 در پاییز و 1/3 در بهار، کاربرد مالچ 1/3 در پاییز و 2/3 در بهار، ماشک گل خوشه ای + کولتیواتور، ماشک گل خوشه ای + کشت مخلوط نخود، کاربرد مخلوط (توفوردی و ام سی پی آ) + کولتیواتور، کاربرد (گلیفوسیت) + کشت مخلوط نخود، وجین دستی و تیمار آلوده به علف هرز در کل دوره رشد بودند. نتایج بدست آمده اختلاف معنی داری را در بین تیمارها نشان داد. در این بین تیمارهای کنترل (وجین کل دوره)، کاربرد مخلوط (توفوردی و ام سی پی آ) + کولتیواتور و کاربرد کولتیواتور در دو مرحله به ترتیب دارای بیشترین شاخص کلروفیل، ارتفاع بوته، عملکرد دانه بودند و همچنین کمترین روز تا تاسل دهی ذرت مربوط به این تیمارها بود. تیمارهای بدون وجین، افزودن مالچ کلش گندم 2/3 در پاییز و 1/3 در بهار و کشت مخلوط نخود، ماشک گل خوشه ای + کشت مخلوط نخود دارای کمترین شاخص کلروفیل، ارتفاع بوته، عملکرد دانه و بیشترین روز تا تاسل دهی بودند.

کلیدواژه ها:

ذرت ، علف های هرز ، مدیریت تلفیقی