برآورد و ارزیابی احتمال بقاء مردان بزرگسال (59-20 ساله) در استانهای مختلف کشور با روش بیوگی

هدف از این مقاله برآورد و ارزیابی احتمال بقاء زنان در گروه سنی 59-20 ساله (زنان درگروه سنی آسیب پذیر) در استانهای کشور و همچنین بررسی صحت و دقت گزارش سن در این گروه سنی می باشد. روش جمعیتی مورداستفاده در این مطالعه، روش بیوگی یا نسبت بیوگی است. منابع اصلی اطلاعات، سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال 1365 و گزارش توسعه انسانی سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آن است که ارقام نسبت بازماندگی و نسبت بیوگی برآورد شده در بیشتر استانهای کشور نزدیک به هم بوده است به استثنای استانهای سیستان و بلوچستان ، اردبیل و لرستان که در آنها نسبت بازماندگی مشاهده شده کمتر از بقیه استانهای کشور می باشد. همچنین مقایسه نسبت بازماندگان مشاهده شده و الگوی مورد انتظار نشان می دهد که گزارش سن دراکثر استانهای کشور در گروه سنی 24-20 ساله از دقت کافی برخوردار است از گروه سنی 29-25 ساله تا گروه سنی 44-40 ساله به تدریج انحراف از الگوی مورد انتظار مشاهده می شود که می توان این امر را براساس جابجا گزارش شدن سن و یا عدم گزارش سن ناشی از کم شماری زنان توجیه کرد.

کلیدواژه ها:

برآورد ، ارزیابی ، احتمال بقاء ، روش بیوگی