نقش معلمان در شکل گیری تربیت دینی دانش آموزان

در تربیت دانش آموزان، دو عامل خانواده و آموزش وپرورش نقش بسیار برجسته تری نسبت به دیگر عوامل دارند ودرواقع این دو عامل هستند که زمینه تربیت و شکل گیری شخصیت فرد در آینده را فراهم می کنند. اولیاءدانش آموز باید متوجه باشند که فرزندان امانت الهی هستند نزد آنان و باید از این امانت که دارای طهارت و پاکی وصفا و خلوص هستند حفظ و حراست کنند و در تعلیمات لازم و تربیت صحیح اخلاق و دینی و الهی آنها شب وروز مراقبت دقیق داشته باشند. پدر و مادر پیش از شروع تعلیم و تربیت فرزند باید برنامه دقیقی را زیر نظر بگیرندو با سپردن فززند به دست فردی که (معلم، مربی، استاد، کارفرما) مقید به برنامه صحیح و دینی است و یا فرستادنبه موسسه و محیطی که آداب و احکام الهی در آن جریان دارد زمینه رشد فرزند را فراهم کنند و در غیر این صورتبزرگترین جنایت را به فرزند کرده اند. با توجه به اینله تربیت دین شناخت آموزه های دین، تبویل این شناخت ها به باورهای قلبی و به کار بستن این باورها در رفتارهای فردی و اجتماعی تعریف شده است، معلم باید قدرت تفکر و تشخیص حق ازباطل در دانش آموزان را افزایش دهد و با الگودهی رفتاری به آنان و انتخاب شیوه مناسب در بیان آموزه های دینی و پاسخ مناسب به پرسش ها و شبه ها، دانش آموزان را در راستای تربیت دینی هدایت کند. در این روش الگوی عملی که همان رفتار معلم است موثرترین روش است که باعث می شود دانش آموز درک روشنی از عمل را پیدا کرده و این عمل را به باور قلبی برای او تبدیل شود. در این میان، از دبیران معارف اسلامی به خاطر محتوای دروسی که تدریس می کنند، انتظاری بیشتر می رود که نقش مهمتری را برعهده گیرند و باید بکوشند تا میان گفتار و کردارشان هماهنگی باشد. سوال مطرح شده در این مقاله این است که آیا معلمان نقشی در تربیت دینی دانش آموزان دارد در این مقاله از روش توصیف- تحلیلی مبتنی بر منابع کتابخانه ای استفاده شده است. نتیجه قابل ذکر از این مقاله نقش کلیدی و مهم معلمان در تمام زمینه ها به خصوص نقش مستقیم بر رفتار دانش آموزان و میزان دین آوری آنان است، پس معلم باید الگو مناسب باشد تا دانش آموزان بتوانند با الگو قراردادن ایشان علوم دینی را فراگرفته و بر اساس این آموخته رفتار خود را تنظیم کند.

کلیدواژه ها:

معلم ، دانش آموز ، الگوبرداری ، تربیت دینی