الگوپذیری ازمبانی قرآن وعترت در عصر غیبت ونقش آن در فرایند ظهور

انسان از بدو تولد از محیط و افراد پیرامون خود الگو می پذیرد این ویژگی آدمی مستلزم وجود اعطای الگویی کاملاز جانب خداوند برای انسان است، چرا که بدون آن حتی انسان های مومون در معرض تغییر عقیده و رفتار در عدم بهرهمندی از الگوی مناسب قرار خواهند گرفت. از این روی خداوند پیام آوران وحی خود را الگو برای مردم قرار داد چرا کهزندگی و گفتار ایشان سراسر اسوه می باشد و عصمت ایشان اطمینان را در قلب مردم بیشتر می نماید. درعصر غیبت که زمانامتحان بزرگ الهی است مردم نباید به مسایل حاشیه ای و روبنایی روی آورده و از اسرار وباطن غیبت غفلت ورزند چنانچهبرخی از ایشان توجه و التفات به غایب را منحصر در زمان یا مکانی خاص می پندارند در حالیکه این صفت باید همیشگی ومستدام باشد. براین پایه در این جستار تاکید برمعرفی الگوهای درست ونقش آن در فرایند ظهورخواهد.