توسعه ورزش دانش آموزی در اسناد معاونت تربیت بدنی وزارت آموزش و پرورش

توسعه تربیتبدنی و ورزش به عنوان زمینهساز تامین و تربیت نیروی انسانی سالم و تندرست، بخشی از برنامه های توسعه ملی به شمار میآید. از این رو، ورزش نیز باید به عنوان نظامی اجتماعی- فرهنگی در زیر مجموعه نظام اصلی کشور دارای برنامه جامع توسعه در راستای اهداف کلان باشد. مدارس پایه و اساس مسیر تکمیل و رشد و نمو افراد جامعه است و در نظام تربیتی و آموزشی جوامع نقش مهمی را ایفاء می کنند. ورزش به طور اعم و مدارس به طور اخص به عنوان دو نظام اجتماعی متداخل و همپوشانی هستند که می توانند در کنار آموزش و پرورش، نسلی آگاه و سالم و شاداب تحویل جامعه دهند. بنابراین، آگاهی از پتانسیلها و ظرفیتهای اجتماعی و فرهنگی مدارس برای تدوین برنامه های نظاممند میتواند موجب توسعه و گسترش ورزش در سطح دانش آموزی شود .(1)با این که پژوهشهای فراوانی درباره وضعیت ورزش دانش آموزی در سطح ملی و مدارس انجام شده است، اما همه آنها بدون بررسی بسترها و شرایط خاص هر مدرسه و ظرفیتهای بومی و منطقهای، برنامههایی را پیشنهاد کردهاند که کمبود امکانات و زیرساخت فضاهای ورزشی، کمبود نیروهای متعهد و متخصص، کمبود منابع مالی، کمبود آموزش و تحقیقات و عدم استفاده صحیح از فناوری از عوامل مهم باز دارنده توسعه ورزش در مدارس کشور می باشند. با وجود این، بازنگری ساختار و برنامه ها، خط مشی و عملکرد این درس در مدارس از اولین و مهم ترین گام هاست 2)،3 و .(4 بنابراین، هیچکدام از تحقیقات مذکور در حوزه ورزش دانشآموزی رویکرد کلان و مبتنی بر طراحی الگوی توسعه را در پیش نگرفتهاند. حتی برنامه ها یا فعالیتهای پیشنهادی یا به صورت ملی و بدون توجه به ظرفیتهای بومی و مدارس ارایه شده است یا فقط با استفاده از نظرات کارشناسان و بدون توجه به واقعیت های هر مدرسه تنظیم گردیده است. از طرف دیگر، تاکنون شاخصهایی برای سیاستگذاری و توسعه ورزش، به ویژه ورزش دانشآموزی شناسایی و به مدیریت عالی ورزش وزارت آموزش و پرورش معرفی نشده است تا مبنایی علمی و اجرایی قوی در این باره فراهم شود. این موضوع هنگامی اهمیت خاص و ویژه پیدا کرده است که جهت گیری وزارت متبوع به سمت توسعه ساختاری و پویایی ورزشی در محیط خاص مدارس است(4و .(5