سازمان وکالت و جایگاه سیاسی آن در فقه جعفری تا عصر غیبت صغری

سازمان وکالت تشکیلاتی سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی منظم و گسترده ای بود که همزمان با روی کارآمدن بنی عباس ) 132 ق( توسط امام صادق علیه السلام تاسیس گردید، و با پایان یافتن عصر غیبت صغری و فرارسیدن غیبت کبری و وفات علی بن محمد سمری آخرین وکیل)سفیر( امام عصر علیه السلام ) 329 ق( منحل گردید و بیشترین تاثیرگذاری را بر عملکرد شیعیان داشته است.)تاریخچه( اگرچه درباره سازمان وکالت و کارکرد اقتصادی و دینی آن مطالبی فراوان به رشته تحریر در آمده ولی تاکنون به شان و کارکرد سیاسی آن سازمان کمتر توجه شده است. )پیشینه( لذا این مقاله در صدد تبیین کارکرد سیاسی سازمان وکالت و آثار آن از ابتدای تاسیس تا پایان عصر غیبت صغرا است. )هدف( بنابراین سوال اصلی این پژوهش این است که سازمان وکالت دارای چه نقش سیاسی بوده و چه تاثیری در گسترش فرهنگ شیعی ایفا نموده است )سوال( روش پژوهش در این مقاله به صورت توصیفی تحلیلی می باشد. )روش( مهمترین یافته این مقاله این است که ایمه اطهار علیهم السلام با ابداع و ایجاد شبکه وکالت، به هدایت سیاسی اجتماعی شیعیان می پرداختند و ضمن رسیدگی به نیازهای مهم شیعیان در سراسر بلاد اسلامی از انشعاب و پراکندگی آنان جلوگیری و در جهتگیریهای سیاسی به آنان کمک می کردند.)یافته(

کلیدواژه ها:

سازمان وکالت ، غیبت صغری ، وکلاء ، فقه جعفری