صلح پایدار، و عاملیت سیاسی نزد کانت

در این مقاله پس از بررسی مفاد رساله صلح پایدار کانت ، به این می پردازیم که کانت با مسیله عاملیت سیاسی برای رسیدن به هدف مشخص برقراری صلح پایدار چگونه برخورد می کند. رساله صلح پایدار کانت در مورد اقدام های فوری برای تحقق صلح و نیز اقدام هایی سخن می گوید که به زعم او برای تحقق صلحی پایدار باید به کار بست. از نظر کانت تحقق صلح پایدار در میان ملت ها از طریق حکومت ها که جمهوری ممکن است. در سال یک کاست حاوی مضامین متنوعی است که در بحث حاضر به برخی از آنها که در نهایت به نظر او درباره عاملیت سیاسی مربوط می شود خواهیم پرداخت. استدلال کانت در نفی حق انقلاب و نقشی که برای طبیعت (مشیت) در پیشرفت تاریخ و پیشبرد هدفش در نظر می گیرد در این بررسی اساسی است. با در نظر گرفتن این دو مورد به آن خواهیم پرداخت که چگونه تلاش کانت برای سازمان دادن سیاست بر اساس امور مطلق نه تنها کمک به انسجام نظری سیاسی اش نمی کند، بلکه وارد کردن امر مطلق در سیاست، مشکلی درونی را در خود اصل اخلاقی کانت می نمایاند.

کلیدواژه ها:

کانت ، صلح پایدار ، عاملیت سیاسی ، طبیعت(مشیت) ، حق انقلاب ، امر مطلق