قطار جهانشمولی حقوق بشر بر ریل ویتگنشتاین: از زبان آرمانی تا زبان پرابهام

طول تاریخ نظرورزی، جهان شمولی (حداقل برخی از ) هنجارهای اخلاقی، موجب برانگیختن ذهن فیلسوفان، متفکران و کنشگران سیاسی بوده است . با فرضا ین که در مورد حقوق بشر میتوان از گونه ای تسری و تنفیذ به گستره همه بشریت سخن گفت و ممکن است از به مثابه ایدهای غیر متناقض– نه خالی از چالش - دفاع یک نظام حقوق بشر جهانشمول ایده کرد؛ به دنبال آنیم اقتباسی از آنچه را در گسست آرای ویتگنشتاین در دو دوره حیات فلسفی اش دریافته ایم، یکبار با خوانشی کانتی از قرارداد محوری حقوق بشری– تا این اقتباس در دستگاه تصویری زبان معنادار تلقی شود- و بار دیگر با رویکرد زبان در حال شکل گیری و کاربرد In Using تا در تنوع جوامع بشری بسته به زبان کاربردی آن باشد، نه در به پرسش کشیدن، بالعکس در دفاع از ایدهای حداقلی از جهانشمولی به کار گیریم؛ تلاش میکنیم تا در تراکتاتوس با طرح آنچه به سخن درنمی آید و در پژوهشهای فلسفی با درانداختن ایده معنا در کاربرد، ظرفیتهای معرفتی وی را در مدلل و توجیه این فرض جستجو کنیم.

کلیدواژه ها:

جهانشمولی حقوق بشر ، ویتگنشتاین ، تراکتاتوس ، پژوهش های فلسفی ، زبان در حال کاربرد