سازه های معناگرا در حکومت مندی بوستان سعدی

حکومت مندی شیوه بررسی احتمالات کنش و رفتار آدمی در محیط سیاسی و کنترل کردن آن ها می باشد. روش های علمی در علوم سیاسی اغلب از دیدگاه مارکسیستی، ساختاری و کارکردی سنت حکومت بندی در ایران را مورد واکاوی قرار می دهند. نظریه های استعداد ایرانی، زوار و گسست اندیشه سیاسی در ایران، تصلب سنت و ناخودآگاهت و دومی ریاکارانه در این دسته جای می گیرد. در این مقاله قصد نویسندگان آن است و با روش شناسی که یکی و در ساحتی برآمده از سنت اندرز نامه ای حکومت مندی دیگر انسان ایرانی، به نقد عملی این سه روش شناسی بپردازند و انگاره ها در سازه های هفت گانه معنا گرای سعدی را با مطالعه موردی و تحلیل محتوای بوستان سعدی واکاوی نمایند. سازه های معناگرای حکومت مندی سعدی را در مدل شبانی و اندرزنامه نویسی با توجه به سنت ادبیات فارسی در هفت سازه معنایی در جهت اعمال کردن و محدود کردن قدرت را مورد نقد و بررسی قرار می دهیم.

کلیدواژه ها:

حکومت مندی متافیزیکی ، معناگرایی سیاسی سعدی