رابطه بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ششم ابتدایی شهرستان خاش

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین سبک یادگیری دانش آموزان ششم ابتدایی و پیشرفت تحصیلی آنان بود. جامعه آماری پژوهش شامل 2300 نفر از دانش آموزان دختر و پسر ششم ابتدایی شهرستان خاش در سال تحصیلی 95-96 می شود که تعداد 330 نفر آنان با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه کرجس و مورگان به عنوان نمونه و به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند.روش تحقیق از نوع توصیفی – پیمایشی و ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه شاخص سبک های یادگیری فلدر و سولمان بود. ضرایب پایایی پرسش نامه به روش باز آزمایی برای بعد حسی – شهودی 0/86، بعد فعال – تاملی 0/84، بعد دیداری کلامی 0/86و برای بعد متوالی – کلی 0/82به دست آمد روایی پرسش نامه توسط فلدر و ساپرلین تایید شده است. با استفادهاز روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بهدست آمده نشان داد که سبک یادگیری شهودی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر و سبک یادگیری کلی با پیشرفتتحصیلی دانش آموزان دختر رابطه معنادار دارد. سایر سبک های یادگیری رابطه معناداری را با پیشرفت تحصیلی نشاننداد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که بهترین پیش بینی کننده پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پسر، سبکیادگیری شهودی و دختر سبک یادگیری کلی است

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی – سبک یادگیری ، حسی – شهودی ، دیداری – کلامی ، فعال- تاملی ، متوالی ، کلی