تعیین مناسب ترین انبوهی جهت تولید حداکثر بیوماس گونه توسکا در روش شاخه زاد

اصولا درختانی به روش شاخه زاد تربیت می شوند که خاصیت جست دهی و یا پاجوش دهی داشته باشند . بنا براین باتکیه برشناخت گون ههایی با تولید جست مناسب و اعمال یک سری عملیات نظیر کف بر کردن می توان بیوماس مورد نیاز صنایع مختلف را تامین نمود . در این طریق جست های از جوان ههایی که در روی کنده موجودند حاصل می شوند . از این روش به طور عمده جهت تولید چوب های کم قطر برای مصارف صنعتی نظیر تخته خرده چوب، کاغذ سازی یا روستایی استفاده می شود . این تحقیق در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار فاصله کاشت ( 1 * 1 و 5 / 1 * 5 / 1 و 2 * 5 / 1 و 2 * 2 (متر و با چهار تکرار اجرا گردید. در هر یک از 16 پلات 144 اصله نهال در 12 ردیف ک شت گردید . در سال اول تمامی نهال ها جهت تنظیم و تسریع در جست دهی کف بر شده و در طی سه دوره بهره برداری جست های تولیدی هر چهار سال یکبار قطع و توزین گردیدند . در نهایت مشخص گردید که وزن خشک کل مقطوعات و مقطوعات بالای 5 سانتیمتر در بین تیمارهای مختلف که نشاندهنده عدم رقابت بین آنهاست

کلیدواژه ها:

توسکای قشلاقی ، جنگل شاخه زاد ، فاصله کاشت ، قدکشیدگی ، تولید ماده خشک چوبی