بررسی تطبیقی تاثیر علم قاضی در دادرسی فوری در حقوق ایران و فرانسه

دادرسی فوری (Immediate hearing ) یک ی از مواردی است که قانونگذار در راستای حفظ حقوق اشخاصی که در معرض تضییع قرار دارد یا عدم اقدام به موقع موجب بروز خسارات جانی یا مالی خواهد شد در نظ ر گرفته است . قانونگذار در تعیین و تشخیص فوریت ، این امر را به قاضی صالح محول نموده است ( علم قاضی ) ( Intuitive judgment ) و این قاضی است که می بایست فوریت را احراز ( Prompt diagnosis ) و مستند به آن دستور را صادر نماید . در این حالت قاضی چگونه بایستی به فوریت امر پی برده و با احراز آن تص میم مقتضی را صادر نماید یا به عبارت دیگر در این حالت علم قاضی چگونه حاصل می شود و این امر چه الزاماتی و چه باید ها و نبایدهایی برای قاضی در پی خواهد داشت . حتی در صورتیک ه علم قاضی را حجت بدانیم قانون او را ملزم به اخذ خسارت احتمالی (Potential damage )از خواهان نموده است ، این امر حجیت علم قاضی را زیر سوال می برد. قانون آیین دادرسی مدنی فرانسه بر خلاف حقوق ایران اعتبار بیشتر برای علم قاضی در دادرسی فوری قایل شده است از جمله استقلال قاضی در اجرای دستور و عدم لزوم اخذ خسارت احتمالی که موراد مورد بررسی قرار خواهد گرفت .

کلیدواژه ها:

دادرسی فوری ، احراز فوریت ، علم قاضی ، حجیت ، خسارت احتمالی