کنترل سیل و کاهش اثرات خشکسالی

توسعه پرشتاب سیستم های انسانی از یک طرف و افزایش روز افزون نیازهای بشر و آثار منفی فعالیت های او در حوزه آبخیز از دیگر سو باعث شده است تا تعادل دو زیر سیستم طبیعی و انسانی در حوزه‌های آبخیز به هم خورده و زیر سیستم سومی تحت عنوان مدیریت منابع آب حادث شود. سال‌های زیادی انسان تصور می‌کرد که با انجام اقدامات سازه‌ای چون احداث سد قادر است تعادل دو زیر سیستم اولیه را برقرار سازد، ولی با گذشت زمان، انجام اقدامات یکپارچه غیر سازه‌ای افزون بر اقدامات سازه‌ای، لزوم دست یابی به توسعه‌ی پایدار در حوزه های آبخیز قلمداد گردید. یکی از طرح‌هایی که می‌تواند مولفه‌های یکپارچه‌ی منابع آب را در حوزه‌ی آبخیز پوشش داده و موجبات کاهش اثرات خشکسالی را فراهم آورد، کنترل سیل و بهره برداری بهینه از سیلاب در حوزه‌های آبخیز است که به واسطه‌ی شرایط اقلیمی و طبیعی در کشور، همه ساله بخش اعظم آن بدون استفاده‌ی بهینه از دسترس خارج می‌گردد. در این مقاله روش‌های شناسایی مناطق مستعد برای گسترش سیلاب به عنوان نخستین اقدام در بهره وری از سیلاب، در بخشی از استان‌های خراسان رضوی و خراسان شمالی با روش کاربرد مدل‌های مکان یابی مورد توجه قرار گرفته و مناسب‌ترین مدل مکان یابی ارائه شده است. متدولوژی اصلی تحقیق مبتنی بر تلفیق عوامل موثر با استفاده از تکنیک تشکیل لایه های اطلاعاتی و پهنه بندی در مدل‌های منتخب و نهایتاً تحلیل نتایج می‌باشد. نتایج نشان داد که روش فازی با گامای 8/0 از دقت بالاتری نسبت به سایر مدل‌ها برخوردار است.