اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی-زمانی بر سطح خواندن و نوشتن دانش آموزان اختلالات یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی آموزش سازماندهی فضایی- زمانی بر سطح خواندن ونوشتن دانش آموزان اختلالات یادگیری پایه اول دبستان شهر خرم آباد است. این پژوهش با روش شبه آزمایشی به صورت طرح پیشآزمون – پسآزمون دو گروهی انجام شد. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان اختلال یادگیری پایه اول ابتدایی شهر خرم آباد در سال تحصیلی 92-1391 میباشد؛ از این جامعه، با روش نمونه گیری در دسترس، تعداد 30 دانش آموز دختر و پسر از پایه اول در دو گروه آزمایش وکنترل ( 15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. ابزار پژوهش، آزمون تشخیص نارساخوانی شیرازی و نیلی پور( 1391 ) است. نتایج پژوهش نشان داد آموزش سازماندهی فضایی- زمانی بر سطح خواندن و نوشتن دانش آموزان اختلالات یادگیری پایه اول دبستان موثر است و همچنین این اثربخشی در دختران بیشتر از پسران است. بنابراین استفاده از این پروتکل درمانی باعث بهبود سطح خواندن و نوشتن این کودکان میشود

کلیدواژه ها:

سازماندهی فضایی - زمانی ، اختلالات یادگیری ، خواندن و نوشتن