واقعیت گرایی، انصاف و بی طرفی در حسابداری

براساس تیوری حقوق مالکانه 1، شرکت به عنوان مجموعه ای از قراردادهای منعقد شده بین اشخاص و حلقه ارتباطی آنها است. و فرض شده که اشخاص به دنبال منافع شخصی خود هستند. هر یک از آنها می داند که رفاه وی وابسته به بقای شرکت است. با این حال انگیزه هایی دارد که او را وادار به اقداماتی می کند که موجب کاهش ارزش شرکت و کاهش احتمال بقای آن شود. اقدامات کاهنده ارزش شرکت منجر به تحمل هزینه هایی می شود که انگیزه آن انتقال ثروت از طرف های قرارداد به شرکت است. این هزینه ها هزینه های نمایندگی 2 نام دارد. اطلاعات و ارقام حسابداری در فرایند انعقاد قرارداد بین شرکت و اشخاص مورد استفاده از نسبت هایی هم چون نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام در هنگام انعقاد قرارداد استقراض، محدود کردن مدیران در مورد انتقال ثروت از اعتبار دهندگان به سهامداران است. بکارگیری سود حسابداری در طرحهای پاداش مدیران با هدف کاهش تضاد منافع سهامداران و مدیریت و جلوگیری از فرار مدیران از انجام درست تعیین مالیات و قیمت گذاری محصولات و تصمیم گیری های اقتصادی و بحرانها و ... نمونه هایی از استفاده از اطلاعات و ارقام حسابداری در فرایند عقد قرارداد و فرایند سیاسی است.

کلیدواژه ها:

حسابداری ، انصاف ، بی طرفی ، واقعیت گرایی ، نسبت بدهی