دموکراسی از منظر فردیدی های ایران

دموکراسی ارتباطی مستقیم با اومانیسم دارد. در واقع دموکراسی باطن و ظاهری جز اومانیسم نداشته و اصل بنیادین دموکراسی انسان محوری است بدین معنا که انسان خردمند با بهره گیری از خود خویش، می تواند زندگی فردی و اجتماعی را بدون کمک ماورالطبیعیه به بهترین نحو اداره کند . در این بین و در ارتباط با دموکراسی از منظر فردیدی های ایران می توان گفت: سیداحمد فردید نقش بسیار تاثیرگذاری در تاریخ تفکر ایران معاصر دارد نقطه اوج گیری اندیشه این اندیشمند به موازات ظهور اندیشه های انتقادی در غرب و فروپاشی آرمان های مدرنیته و عصر روشنگری است که در این خصوص با وام گیری از آرای هایدگر و منابع اسلامی شیعی به جنگ مدرنیته و تجدد می رود او منتقد سوژه خودبنیاد با پیروی از سنت پدیدارشناسی ،علم الاسماء ابن عربی است شالوده نقدهای فردید به انسان محوری یا اومانیسم مدرنیته است که در آن بنیان های مدرنیته یعنی عقلانیت و علم را در م می ریزد و به تبع ان هرگونه مدرنیته سیاسی چون دموکراسی که به زعم او مشهر نفس اماره و انانیت انسان است را به باد انتقاد می گیرد کلیدی ترین مفهوم و محور منظومه اندیشه های فردید و شاگردانش را غرب زدگی تشکیل می دهد که عبارت است از نیست انگاری حق و غفلت از وجود براین اساس دوری و نزدیکی به اصلات وجود خود عامل دسته بندی انواع غرب زدگی از مضاعف و غیر مضاعف می باشد به نظر آنها غربزدگی مضاعف به دلیل خصلت ماتریالیستی اش دارای قواعدی منافی با مساله وجود است که منشا قدسی دارد بدین ترتیب تجدد برآمده از این نوع غربزدگی به نظام هستی شناسانه وجودی و دینی مجال بروز و ظهور نمی دهد پس عصر جدید عصر سلطنت انسان است سلطنتی که به انانیت و نفسانیت او منجر شده اس در این میان، اشکار است که دموکراسی به عنوان نظریه مدافع مدرنیته از نظر فریدهای ایران به عنوان یکی از محصولات اومانیسم که معنویت زدایی را به دنبال داشته،به عرصه نقد، چالش و در نهایت به طرد کشیده شود روش تحقیق مورد استفاده در این مقاله توصیفی- تحلیلی می باشد.

کلیدواژه ها:

سیداحمد فردید ، فردیدیه ، اومانیسم ، سوژه خودبنیاد ، دموکراسی