دین باوری نسل آینده و تربیت اخلاقی

تربیت اخلاق نقش بسیار مهمی در سلامت روح انسان و سعادت و خوشبختی فرد و جامعه به ویژه در آیین اسلام دارد. زیرا به اندازه ای که در دین اسلام به اخلاق و تربیت اخلاقی توجه شده در ادیان و مکاتب دیگر چنان توجهی نشده است.دین و دینداری مهمترین مفهوم در ذهنیت و رفتار جامعه ایرانی است به گونه ای که بسیاری از حوادث و جربان ها و نیروهای اجتماعی بر اساس نسبتی که با دین یافته اند سرنوشت خویش را در عرصه حیات اجتماعی رقم زده اند.دین باوری و اخلاق دو خصیصه دیرین و ریشه دار در سرشت و ساختار وجودی انسان بوده است. اخلاق بدون باورهای دینی و دست کم بدون اعتقاد به خدا معنی ندارد زیرا آنچه میان تمام ادیان و سنتها مشترک است باور به خداست. در واقع تربیت و بالاخص تربیت اخلاقی از آن رو ارزشمند است که شخص واجد آن فضایل کامل و سعادتمند به شمار می رود، فضایل اخلاقی از ضروریات حیاتی جامعه سعادتمند و با فضیلت است. این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی در صدد پاسخ به این پرسش است که دین باوری چه نقشی در تربیت اخلاقی دارد در واقع رابطه باورهای دینی و تربیت اخلاقی چیست لذا ابتدا به تعریف مفهوم دین و دین باوری و سپس تبیین رابطه آن با تربیت اخلاقی پرداخته است . نتایج پژوهش بیانگر آن است که جوانان به دلیلکشش های پاک انسانی و فطرت الهی خود و بستر خانوادگی که با دینداری آنها را تربیت کرده به دین گرایش دارند.فاقم وجهک للدین حنیفا فطرت الله التی فطر الناس علیها لا تبدیل لخلق الله نحوه زندگی جوان و اعمال او، محصول تربیت اوست. لذا باید این باور را به جوانانمان منتقل نمود که با دینداری واقعی استعدادهای ما شکوفا ساخت. با دینداری می تواندر روابط خانوادگی و زندگی اجتماعی بهتر تفاهم و سازگاری داشت.

کلیدواژه ها:

دین باوری ، نوجوان ، تربیت اخلاقی