سبکهای مدیریت تعارض و ارتباط آن با شخصیت شغلی مدیران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی بین سبکهای مدیریت تعارض و ارتباط آن با شخصیت شغلی مدیران انجام گرفته است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی میباشد و جامعهی آماری آن را کلیهی مدیران آموزشی زن و مرد مقطع متوسطه دوره دوم نواحی 1 و 2 شهر زاهدان تشکیل میدهند. برای نمونهگیری از روش سرشماری استفاده شده است، بدین سبب کلجامعهی آماری به تعداد 107 نفر به عنوان نمونه در نظر گرفته شده است. به جهت گردآوری دادهها از دو پرسشنامه شخصیت شغلی واریسزاک و کینگ) 2001 ( که دارای 40 سوال و سبکهای مدیریت تضاد گریت) 2005 ( که دارای 5 سوال بودهاند،استفاده شده است. روایی پرسشنامهها از نوع محتوایی و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب 751 / 0 و 738 / 0 برآورد گردید. روش تجزیه و تحلیل به دو صورت توصیفی و استنباطی بوده است. در سطح توصیفی، با استفاده از شاخصهای آمارینظیر رسم جداول فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد به توصیف دادهها پرداخته شده است؛ و در سطح آمار استنباطی به منظور پاسخ به سوالات تحقیق از آزمون تی تک گروهی، آزمون همبستگی، آزمون ریگرسیون گام به گام و تحلیل واریانس یک طرفهاستفاده گردید. یافتههای پژوهش حاکی از آن است که شخصیت شغلی مدیران آموزش و پرورش تا حدودی هدفمند بوده و تمایل به سختکوشی و تغییر در سازمان را دارند. همچنین سبکهای تعارض رایج در بین مدیران به ترتیب سبک همکاری، مصالحه و سازش است و سبکهای اجتناب و رقابت در بین مدیران کمتر رایج میباشد. دیگر یافتهها حاکی از آن است که بینسبکهای مصالحه، سازش، اجتناب و رقابت و شخصیت شغلی رابطه معناداری وجود ندارد و تنها بین سبک همکاری با شخصیت شغلی در سطح اطمینان 99 درصد رابطه معناداری وجود دارد ( 01 / 0 > p ). نتایج رگرسیون گام به گام برای پیش بینی شخصیت شغلی نشان میدهد که فقط سبک همکاری در مدیریت تعارض وارد معادله رگرسیون گردید و به میزان تنها 4 درصد توانست شخصیت شغلی را تبیین کند. شخصیت شغلی مدیران با توجه به متغیرهای دموگرافی)جنسیت، سابقهکار و تحصیلات(، یکسان است. در سبکهای مدیریت تعارض با توجه به متغیرهای سابقهکار و تحصیلات، تفاوتی مشاهده نشد، اما سبک اجتناب در بین زنان رایجتر میباشد