بررسی آزمایشگاهی تاثیر فوق روان کننده ها بر خصوصیات ریولوژیکی بتن های خودتراکم حاوی دانه های بازیافتی (پسماند لاستیک خودرو و شیشه)

این پژوهش به ارزیابی تاثیر 4 نوع فوق روان کننده مختلف بر خصوصیات ریولوژیک بتن های خودتراکم حاوی دانه های پسماند لاستیک خودرو و شیشه می پردازد. به صورتی که این فوق روان کننده ها در 2 نوع بتن خودتراکم ساخته شده با 35 درصد مواد بازیافتی شیشه و لاستیک استفاده شده و 8 نمونه بدست آمده جهت ارزیابی خصوصیات ریولوژیک آزمایش شده (آزمایش جریان اسلامپ، حلقه J، آزمایش قیف V و آزمایش جعبه L) و آزمون مقاومت فشاری بتن نیز انجام می شود. میزان عیار سیمان در نمونه ها 450 کیلوگرم بر متر مکعب می باشد که 10 درصد آن با میکروسیلیس جایگزین می شود. نسبت آب به سیمان در تمامی طرح ها 0/4 و فوق روان کننده نیز به میزان 1/5 درصد اضافه می شود. قابلیت روانی و مقاومت فشاری در نمونه بتن حاوی لاستیک کمتر از نمونه حاوی شیشه بدست می آید. بتن های ساخته شده با فوق روان کننده MTOCRETE N-480 بر پایه ملامین فرمالدیید و دارای بیشترین کارایی و روانی و بتن های ساخته شده با فوق روان کننده MTOBUILD D-10 بر پایه پلی کربکسیلات بیشترین مقاومت فشاری را داشتند.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، خواص ریولوژیک ، شیشه ، فوق روان کننده ، لاستیک