از کجا علم مهندسی و سیاست در انتقال آب بین حوضه ای و مدیریت یکپارچه منابع آب در تناقض اند

همانطور که فشار بر روی آب در حال افزایش است این خطر که مقدار آب مورد نیاز در بسیاری از مناطق نیمهخشک در دسترس نخواهد بود، در حال افزایش است. از آنجایی که با بررسی بعضی از پروژه های انجام شدههمانند کارون در انتقال آب بین حوضه ای و مدیریت یکپارچه این تناقض که عملکرد علم مهندسی از یک سوو فشار سیاسی-اجتماعی از سوی دیگر موجب تخصیص مازاد بر ظرفیت مستقیم منابع آب گردیده و در اینبستر نگرش عرضه هر چه بیشتر آب بر شیوه های مدیریت تقاضا غالب شده است، که متاسفانه سیاست هایگاه اشتباه، شاید بتواند در کوتاه مدت مشکلات کمبود آب را حل نماید ولی در دراز مدت باعث افزایش مصرف،افزایش سطح زیر کشت، رشد صنایع و در نتیجه افزایش آلودگی آبها، توسعه بی رویه مناطق شهری، شده کهدر دراز مدت حوضه مقصد را با مشکلات جدی تری مواجه می کند. در این مقاله سعی شده است به این سوالکه این چنین نقل و انتقالات سازگار با مفهوم مدیریت منابع آب یکپارچه می باشد یا خیر پاسخ دهد

کلیدواژه ها:

بحران آب ، آب بین حوضه ای ، توسعه پایدار ، چالش انتقال آب ، مدیریت منابع آب