آسیب شناسی بافت های با ارزش تاریخی ( نمونه موردی: بافت کهن همدان )

بافت های با ارزش تاریخی بخشی از هویت ملی کشورها به حساب می آیند، بافت های با ارزش تاریخی و قدیمی شهرهای کشور که در اغلب موارد هسته اولیه و اصلی آن شهرها را تشکیل می دهند، از یک طرف جزء میراث فرهنگی و تاریخی کشور محسوب شده و از طرف دیگر اغلب این بافت ها با گذشت زمان و عدم نگهداری مناسب دچار فرسودگی می شوند. شهر همدان با توجه به پیشینه تاریخی خود با در اختیار داشتن یکی از با ارزشترین بافت های تاریخی ازجمله شهرهای توریستی کشور به حساب می آید و همچنین به عنوان پایتخت تاریخ و تمدن ایران زمین معرفی شده است. با توجه به تحولاتی که در سال 1310 توسط مهندس کارل فریش آلمانی در محدوده بافت مرکزی یا همان بافت کهن شهر انجام شد، چهره شهر به کلی دچار تغییر و تحول گردید. هدف کلی این پژوهش آسیب شناسی عوامل موثر در فرسودگی کالبدی و عملکردی بافت با توجه به شرایط کنونی این بافت و احیاء هویت بافت تاریخی و کهن شهر همدان می باشد. روش پژوهش براساس هدف کاربردی، از لحاظ زمان گردآوری پیمایشی و براساس ماهیت داده ها از نوع کیفی می باشد، روش جمع آوری داده ها کتابخانه ای و مطالعات میدانی است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که توزیع و طراحی مناسب کاربری ها و طراحی دسترسی ها و شبکه ارتباطی بر مبنای ویژگی های کالبدی بافت قدیم و استفاده از مطالعات گونه شناسی فضاها و بناهای مختلف شهری و بافت قدیم می تواند وضع موجود بافت کهن را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، فرسودگی ، هویت ، بافت های کهن