بررسی اثرات تزریق گرلین بر تغییرات غلظت سرمی اوره و کراتینین موش های صحرایی در شرایط اندوتوکسمی

گرلین لیپوپپتیدی است که اولین بار از معدت رت جدا شد و مهمترین نقش آن ترشح GH از طریق رسپتو GHS-R می باشد که با توجه به گستردگی این رسپتور در بدن بررسی اثرات آن بر عملکرد فیزیولوژیک و شرایط پاتولژیک حایز اهمی است. اندوتوکسیمی ها سبب بروز استرس های اکسیدایتیو و اختلالات ارگانیک در بدن می شود. تاکنون تحقیقی د ر زمینه بررسی اثرات درمانی Ghreilin در شرایط اندوتوکسمی و خصوصا آسیب های کلیوی گزار نشده است. احتمالا گرلین از طریق کاهش سنتز NOS منجر به بروز پاسخ درمانی می شود. تعداد 70 سر موش صحرایی نژاد Albino Wistar جمعیت م ورد مطالعه بودند. رت ها 10 ساعت قبل از خ ون گیری مقدار 20mg/kg لیپوپلی سا کارید (LPS) به روش IP دریافت کردند. تزریق ghrelin نیز به مقدار 0.2ml قبل و بعد از تزریق LPS در دوزها و زمان های متفاوت به روش IP انجام گرفت. تغییرات احتمالی در غلظت سرمی Urea و Creatinine خون رت ها به روش فتومتری مورد آنالیز قرار گرفت. تزریق یک دوز گرلین 30 دقیقه قبل و 5 دوز گرلین در زمان های 60، 120، 180، 240 و 300 دقیقه بعد از تزریق LPS غلظت سرمی Urea را به طور معنی داری کاهش و نیز تزریق دو دوز Ghrelin به فاصله 30 دقیقه قبل و 60 دقیقه بعد از تزریق LPS به طور معنی داری سبب کاهش غلظت سرمی Creatinine گردید (P<0/05). تزریق شش دوز Ghrelin برای کاهش غلظت سرمی Urea و تزریق دو دوز Ghrelin برای کاهش غلظت سرمی Creatinine کافی بنظر می رسد. به طور خلاصه گرلین می تواند به عنوان یک عامل مهارکننده اثرات پاتولوژیک LPS در بهبود شرایط ناشی از اندوتوکسمی خصوصا از طریق کاهش غلظت سرمی Urea و Greatinine در موش های صحرایی عمل کند. پژوهشنامه دامپزشکی، 1389، دوره 6، شماره 1، 43-37.

کلیدواژه ها:

گرلین ، اوره ، کراتینین ، اندوتوکسمی ، موش صحرایی