بازتاب اخلاق اجتماعی حضرت امیر(ع) در دیوان صغیر اصفهانی

محمد حسین صغیر اصفهانی( 1312-1390 ه-ق) شاعر صوفى سبک بازگشت بود که بیشتراشعارش در مسایل عرفان و مدایح اهل بیت(ع) است. او با وجود مهارت در فنون شعرو انواع آن ، شعر را وسیله معاد خود قرار داد نه وسیله معاش.در شعرش هیچگاه به مدح و ذم کسی نپرداخت. شیفتگی او به ایمه دین بخصوص به مقام ولایت مولا امیرالمومنین(ع) کلام او را شیوا و دلنشین کرده و او را در زمان حیات خود مقبول عارف و عامی نمود. صغیر در میان قصاید مدحی، از اخلاق اجتماعی آن حضرت در اشعارش سخن می راند ؛ از جمله در غدیریه خود در مدح یعسوب الدین امیر المومنین آن حضرت را حلال مشکلات آسمان و زمین می خواند:مدد علی طلب کن که به هر بلا و هر غم متوسل جنابش دل آدم است و خاتمچه سمایی مسبح چه زمینی مکرم به خدای هر دو گیتی ز کسی به هر دو عالمبجز از علی نیاید هنر گره گشایینیز در باره ایثار و فداکاری آن حضرت در لیله المبیت چنین می سراید:امیری کز وفاداری پی جانبازی و یاری نبی را خفت در بستر علی هو علی حقدر این مقاله به بررسی اخلاق اجتماعی حضرت علی(ع) و تجلی آن در دیوان صغیر اصفهانی می پردازیم.

کلیدواژه ها:

حضرت علی(ع) ، صغیر اصفهانی ، شعر سده 14 ، اخلاق اجتماعی