توانمندسازی کارافرینانه زنان روستایی از طریق گروه های خودیار

توانمندسازی نقش مهمی در تحولات اجتماعی و اقتصادی زنان دارد. توانمندسازی فرآیندی است که طی آن زنان از نیازها و خواسته های درونی خود آگاه می شوند، جریت دست یابی به هدف را در خود تقویت می کنند و از توانایی لازم برای عملی ساختن خواسته های خود برخوردار می شوند. واژه ی توانمندسازی به مفهوم غلبه بر نابرابری های بنیادی است. پذیرش برابری جنسیتی به شکل یک هدف بر پایه ی میزان آگاهی جامعه قرار دارد و به عنوان رکن اصلی ایدیولوژی توانمندسازی، تلقی می گردد که به خودی خود می تواند اساس و پایه ی یک بسیج همگانی و عاملی برای رفع نابرابری زنان در جامعه باشد. توانمندسازی وقتی سودمند خواهد بود که بتواند باعث کارآفرینی در این گروه گرددت ا منجر به برابری جنسیتی، خوداتکایی و ...گردد؛ ازاین رو، به منظور شناخت ظرفیت های بالقوه ی خویش، زنان ناگزیر به مطالعه ی تثبیت های ذهنی و بررسی ملموس و عینی قابلیت های درونی خود و بالاخره مطالعه ی نحوه ی ارتباط آن با غرایز و تمایلات زنان است و تنها از این راه قادر به درک و شناخت صحیح توانایی ها و استعدادهای خویش خواهند بود. افراد مختلف به گونه ای متفاوت، هویت واقعی خود را بیان می کنند. در این بین جهت تحقق توانمندسازی کارآفرینانه، یکی از راه کارهای پایدارگرا، ایجاد تشکل های خودیارانه در بین زنان می باشد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، فقر ، زنان روستایی ، کارآفرینی ، تشکل ها