بررسی نقش اکوتوریسم در توسعه پایدار روستایی

گردشگری پدیده ای است که از گذشته های دور موردتوجه جوامع انسانی بوده و بر حسب نیازهای متفاوت اجتماعی، اقتصادی و تاریخی به پویایی خود ادامه داده است. در عصر حاضر رشد روزافزون جمعیت و متعاقب آن شهرنشینی لجام گسیخته بویژه در کشورهای درحال توسعه (کمبود فضای سبز، آلودگی شهرها) مشکلات فراوانی را از لحاظ گذران اوقات فراغت و استفاده از زیبایی های طبیعی به وجودآورده است. انسان برای فرار از زندگی ماشینی و شهر این جزیره گرم و آلوده دست به دامن طبیعت می شود که این خود مبنای، شروع فعالیتی به نام اکوتوریسم است. فعالیتی که با هدف بهره گیری از زیبایی های طبیعی و جلوه های حیرت انگیز خلقت در عین حال سفری مسیولیت پذیر بدون کمترین آسیب پذیری محیطی بر فضای کالبدی منطقه می باشد . این پژوهش به بررسی نقش اکوتوریسم در توسعه ی گردشگری پایدار روستایی پرداخته است. ابزار اصلی گردآوری دادهها پرسشنامه محقق ساختهای است که روایی آن با نظر متخصصان و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شده است. جامعه آماری گردشگران مناطق روستایی حوضه زاینده رود است که حجم نمونه با استفاده از نرم افزار Gpower به تعداد 254 نفر محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از پرسشنامه از روشهای مختلف تحلیل آماری توصیفی و استنباطی در نرم افزارSPSS استفاده شده است. یافتهها حاکی از آن است که جاذبههای طبیعتگردی موثرترین نقش را در جذب گردشگر بهعهده دارد و مشارکت بخش خصوصی، مناسبترین استراتژی توسعه گردشگری است.

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، توسعه پایدار روستایی ، جاذبههای اکوتوریستی ، مناطق روستایی اصفهان