تاثیر فعالیت هوازی گروهی و انفرادی و ماساژ بر ویژگیهای روانی دانشجویان دختر

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فعالیت هوازی (ایروبیک، دو) و ماساژ بر روی شاخصهای روانی (افسردگی، استرس و اضطراب)، شایع در دانشجویان خوابگاه دختران بود. جامعه آماری مورد مطالعه، دانشجویان خوابگاه کوی خواهران دانشگاه شهید بهشتی در سال 94-95 سنجش افسردگی، اضطراب و استرس DASS21 بود که قبل از آزمون و بعد از اتمام آزمون توسط آزمودنیها تکمیل شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی با نرمافزار رایانه ای SPSS نسخه 22 استفاده شد. یافتههای تحقیق نشان داد که در متغیر افسردگی، ایروبیک، دویدن و ماساژ باعث کاهش معنیدار افسردگی شدند. به علاوه، ایروبیک بهطور معنیداری بهتر از دویدن و ماساژ بوده و دویدن نیز بهطور معنیداری بهتر از ماساژ بود. در ارتباط با اضطراب، ایروبیک، دویدن و ماساژ باعث کاهش معنیدار اضطراب شدند. بهعلاوه، ایروبیک بهطور معنیداری بهتر از دویدن بود اما بین دیگر برنامهها تفاوت معنیداری مشاهده نشد. همچنین، یافتهها نشان داد که ایروبیک، دویدن و ماساژ باعث کاهش معنیدار استرس شد اما بین این سه گروه تفاوت آماری معنیداری مشاهده نشد. بر اساس یافتههای به دست آمده فعالیتهای هوازی ایروبیک و دو وهمچنین ماساژ اثرات مثبتی بر شاخصهای روانی دارند

کلیدواژه ها:

ورزش ، افسردگی ، اضطراب ، استرس ، دانشجو