بررسی تأثیر عرض و عمق پی در پیش بینی نشست پی­های سطحی

روابط کلاسیک متعددی جهت تعیین نشست پی های سطحی توسط محققین پیشنهاد شده که در آنها تأثیر عرض پی به اشکال مختلفی لحاظ شده است. بررسی های انجام شده در مطالعات مروری نشان می دهند که نتایج حاصل از این روابط برای یک مسأله داده شده بسیار متفاوت هستند همچنین مقایسه با نتایج حاصل از بارگذاری تعدادی پی واقعی نشان دهنده جوابهای غیرواقعی اکثر این روابط است. در کار حاضر بر اساس نتایج موجود از آزمایش بارگذاری صفحه، یک مجموعه تحلیل اجزاء محدود غیرخطی، با یک مدل ارتجاعی خمیری سخت شونده صورت گرفت. بدین منظور ابتدا پارامترهای مدل رفتاری با توجه به نتایج فوق تعیین گردیده و سپس تحلیل های مختلف با هدف بررسی چگونگی تأثیر عرض پی در میزان نشست پی های سطحی انجام گرفت. نتایج حاصل در این تحقیق نشان دهنده تفاوت قابل ملاحظه بین نتایج تحلیل های اجزاء محدود ونتایج مربوط به روابط کلاسیک می باشد، که لزوم بازنگری در اکثر این روابط را ایجاب می کند.

کلیدواژه ها:

پی های سطی ، نشست پی ها ، روش اجزاءمحدود ، عرض پی