بررسی ویژگی های رفتاری کودکان اوتیسم در جهت ایجاد ارتباط مناسب با محیط و فضای معماری

اوتیسم یکی از اختلالات نافذ رشد است که خودش را در سال های اولیه کودکی نمایان می کند. این اختلال در کودکاناوتیسم باعث می شود که مغز نتواند در زمینه رفتار های اجتماعی و مهارت های ارتباطی به درستی عمل کند و مانع او براییادگیری چگونگی ارتباط و تعامل با دیگران می شود. کودکان اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، رفتار هایاجتماعی، فعالی تهای سرگرم کننده و بازی و همچنین تعامل با محیط اطراف خود دارای مشکل هستند.ازآنجایی که محیط یکی از عوامل مهم بر روحیه انسان است و باید با نیاز های اساسی و کلی انسان هماهنگ گردد و بهتفاوت های افراد اهمیت دهد و همچنین بتواند پاسخگوی نیاز های متفاوت آ نها باشد، فراهم کردن شرایط محیطیمناسب برای کودکان اوتیسم یکی از دغدغه های مهم به حساب می آید. این کودکان در حواس پن جگانه خود دچار اختلالهستند و محیط های پیرامون آن ها بر رویشان تاثیر می گزارد. درنتیجه با توجه به شرایط روحی آن ها، طراحی مناسبمحیط می تواند به رشد فکری و ارتقا سلامت آ نها کمک کند. این پژوهش از نوع کاربردی و توصیفی تحلیلی است. دراین مقاله ابتدا به شناخت نشانه ها و علایم اختلال اوتیسم و انواع رو شهای درمان آن و در ادامه به تحلیل و بررسی ایناطلاعات پرداخته و در پایان را هکارهایی برای ایجاد محیطی مناسب برای کودکان اوتیسم که باعث تسهیل روند درمان وتعامل آن ها با محیط و افراد پیرامون خود می شود ارایه خواهد شد. نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان می دهدمشکلات اصلی کودکان اوتیسم در حوز ههای مهارت در تفهیم علایم دیداری، واکنش به اصوات مختلف، واکنش بهرنگ های مختلف، عدم توانایی درک موقعیت مکانی، آرامش، نظم، سادگی و عدم تمرکز است که این موارد با راهکاریهمچون استفاده از علایم کمک دیداری، جدا کردن فضاهای پرفعالیت و پرسروصدا از مکان های آرام تر، استفاده ازسایه روشن صورتی و بنفش و خاکستری به عنوان رنگ خنثی، عدم استفاده از تغییر سطح، سادگی و واضح بودن فضاها وعدم استفاده از لامپ های فلورسنت و عدم استفاده از لامپ هایی با عمر مفید پایین قابل حل است.

کلیدواژه ها:

کودکان اوتیسم ، محیط ، تعامل ، معماری تعاملی