رمز و راز تداوم یک پدیده معماری از منظر اندیشه های گوناگون

یکی از مسایلی که در خصوص معماری معاصر ایران مورد مناقشه است، چگونگی تداوم آن با معماری گذشته است. عده-ای در طلب تناسب با معماری گذشته به تکرار و تقلید صرف آن فرم ها می پردازند و عدهای تکرار آن فرم ها را شایستهندانسته و برای تناسب با زمانه خود، نوآوری و تمایز را اصل قرار می دهند. این در حالی است که در مطالعه معماریگذشته ایران، برخی پدیده ها (همچون گنبد، ایوان، چهار ایوانی ها، چهارتاقی ها و...) در گستره های وسیع زمانی و مکانیتداوم دارند بدون آنکه دچار تقلید صرف شوند. به نظر می رسد شناخت این نوع تداوم، بتواند در حل آشفتگی بحرانمعماری معاصر قدم کوچکی باشد.تداوم یک پدیده معماری در گستره های وسیع زمانی و مکانی، از منظر مکاتب و اندیشه های متنوع ، به شکل هایگوناگونی توجیه میشود که گاه در تایید و گاه در رد هم هستند. هدف این پژوهش شناسایی رمز و راز این تداوم از منظرتفکرات گوناگون است. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش کتابخانه ای بوده است. چهار تفکر اصلی- شامل مکثب موراتوری، سنتگرایی، نماد و الگوی معماری- در این خصوص شناسایی شد و تبیین شد که هر یک چه نگرشی به این تداوم دارند. در انتها به نظر می رسد مفهوم الگوی معماری، به عنوان حلقه واسطی بین عینیت و ذهنیت، بتواند معیارهایمناسبی برای فهم تداوم یک پدیده در معماری ایران ارایه کند.

کلیدواژه ها:

تداوم در معماری ، موراتوری ، نماد ، سنتگرایی ، الگوی معماری