تاثیر پایداری در معماری بر مصرف انرژی ساختمان در اقلیم گرم وخشک (نمونه ی موردی خانه های حیاط دار شهر یزد)

بشر پس از انقلاب صنعتی بیشتر از هر زمانی به مصرف انرژی به خصوص سوخت های فسیلی روی آورد. استفاده ی فراوان از این منابع انرژی با وجود فراهم آوردن شرایط راحتی و آسایش برای زندگی انسان، آلودگی و تخریب محیطزیست را به همراه دارد. از این رو نگرانی های زیست محیطی در سال 1970 باعث شد که مفهوم جدیدی با عنوان پایداری در همه ی علوم و صنعت شکل بگیرد. بخش ساختمان نیز به عنوان مهم ترین مصرف کننده ی انرژی نیاز به پیروی از قوانین پایداری دارد. یکی از اصول معماری پایداراقتصاد منابع است، استراتژی در رابطه با این اصل، حفاظت از انرژی است. یکی از روش های حفاظت از انرژی کاهش مصرف سوخت های فسیلی است. طراحی مسکن پایدار یک مفهوم چندوجهی است که بهره وری انرژی یکی از مهم ترین وجه های آن است. ساختمان حیاط دار یک روش معمارانه در توسعه ی پایدار است و به عنوان تکنیک معماری غیرفعال خورشیدی در اقلیم گرم وخشک به منظور حفظ آسایش حرارتی درون ساختمان و کاهش مصرف انرژی ساختمان توصیه می شود. در واقع حیاط یکی از عناصر مهم معماری است که بر روی نور، تابش و میزان سرمایش و گرمایش ساختمان و در نتیجه بر روی میزان مصرف انرژی موثر است. شهر یزد در کشور ایران در اقلیم گرم وخشک واقع گردیده و فرم خانه های حیاط دار در آن به کار گرفته شده است که مصرف انرژی ساختمان را کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، مصرف انرژی ، خانه های حیاط دار ، اقلیم گرم وخشک