تخصیص بهینه آب با رویکرد نظریه بازی

رشد و گسترش جمعیت از یک سو و تامین آب برای تهیه مواد غذایی این جمعیت در حال رشد از سوی دیگر، در دهه های اخیر باعث بروز اختلاف های جدی در میان بهره برداران از منابع آب شده است. بنابراین، با توجه به محدودیت منابع آب کشور، ضرورت بهره-برداری پایدار از این منابع کاملا مشهود است. در سیستم هایی که متشکل از چندین تصمیم گیر مستقل میباشند، نیاز به یک روش جامع و پایدار به منظور انجام تخصیص به نحوی که تمامی گروه های ذینفع در بالاترین سطح رضایت قرار داشته باشند، ضرورری به نظر میرسد. در این میان، نظریه بازی ها ابزاری توانمند در دستیابی بهره برداران به نقطه تعادل پایدار میباشد. هدف از این تحقیق، ارایه مدلی به منظور رفع اختلاف میان بهره برداران از منابع آبی مشترک حوضه زاینده رود و دستیابی به تعادل پایدار است. نتایج نشان داد عواید حاصل از مدل با همکاری کامل، بیش از مدل های بدون همکاری است واین نشان دهنده قابلیت بالای دیدگاه ها و روشهای موجود در تیوری بازی های همکارانه در زمینه کاهش اختلافات در بهره برداری منابع آبی مشترک میباشد

کلیدواژه ها:

تخصیص آب ، رفع اختلاف ، بهره برداری پایدار ، نظریه بازیها ، مقدار شاپلی ، مقدار گاتلی