اثر بخشی آموزش مبتنی بر رویکرد خانواده درمانی ستیربرکارکرد خانواده و سلامت روان

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نابرابر)می باشد که با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مبتنی بر رویکرد خانواده درمانی ستیر بر کارکرد خانواده و سلامت روان انجام شد. جامعه آماری مورد مطالعه شامل کلیه مراجعه کننده گان به مراکز سلامت (منطقه 6) شهرداری (ناحیه 2) شهر تهران در بهار 1395 می باشند نمونه آماری این تحقیق شامل 30 نفر از مراجعین به مراکز سلامت (منطقه6) شهرداری (ناحیه 2) شهر تهران در بهار 1395 که به صورت نمونه گیری تصادفی داوطلبانه انتخاب و پس از همتا سازی در 2 گروه آزمایش (15 نفری) و کنترل(15 نفر) قرار گرفتند. پرسشنامه های سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979) و سنجش عملکرد خانواده ناتان پی اپشتاین، لارنس ام بالدوین و دوان اس بیشاب (1983) جهت گرد آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس، برای هر کدام از متغیرهای سلامت ععمومی و عملکرد خانواده، نشان از معنا دار بودن فرض صفر برای هر دو متغیر داشته و هر دو فرضیه با اطمینان 0/95 پذیرفتهمی شود و با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره که سطح معنا داری مربوط به هر دو متغیر سلامت عمومی ، عملکرد خانواده، کمتر از 0/05 می باشد، لذا تاثیر رویکرد خانواده درمانی ستیر برکارکرد خانواده و سلامت روان معنا دار است.

کلیدواژه ها:

رویکرد خانواده درمانی ستیر ، کارکرد خانواده ، سلامت روان