نقد و بررسی سرودههای احمد حجازی بر اساس نظریه ی ماکس لوشر

پدیدهی رنگ یکی از عناصر برجسته در حوزهی محسوسات است که مشخص کننده ی باورها و پنداشتهای افراد و انعکاس دهندهی ویژگی درونی آنها میباشد. کاربرد رنگ در عرصه ی زندگی بشر از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده بخصوص در عرصهی هنر یکی از مهمترین عنصر در بروز خلاقیت است. شاعران در آثار خود گاه به جنبهی حسی رنگها توجه میکنند و گاه فراتر از آن ویژگی های نمادین آنها را در نظر دارند. و با کمک نیروی رنگ است که هنرمند، احساسات وعواطف خود را از قبیل خشم، غضب، ترس، عشق و... بیان میکند. در این پژوهش با بهرهگیری از نظریهی روانشناسی رنگ ماکس لوشر رنگهای بکار رفته در مجموعه اشعار حجازی تحلیل میشود تا بدین وسیله تصویری از اندیشه و نگرش او ارایه گردد. سبز پربسامدترین رنگ در مجموعه اشعار عبدالمعطی حجازی است که بیانگر طبیعت، تحرک و شادابی است اما این رنگ، رنگ روح شاعر نیست؛ زیرا سیاه بعد از آن، تمایل شاعر را برای بدبینی به جامعه نشان میدهد. رنگ سوم قرمز است و معنای آن مبارزه، دعوت به خیزش است. چهارمین انتخاب حجازی زرد است که بیانگر دریغ، افسوس و امید میباشد. رنگ آبی نشانه ی حیات و آرامش است، و رنگهای فرعی خاکستری و بنفش از روحیهی هنرمندانه و کنجکاوی حجازی حکایت میکند.

کلیدواژه ها:

نظریه روانشناسی ماکس لوشر ، کاربرد رنگ ، احمد عبدالمعطی حجازی ، شعر نو