بررسی اثر اقلیم بر تبخیر و تعرق پتانسیل در ایستگاه های سینوپتیک آبعلی، انزلی، بوشهر، تهران، سنندج و یزد

برآورد دقیق تبخیر و تعرق پتانسیل (Eto) در اکثر مطالعات مربوط به کشاورزی امری ضروری است. مطالعه تاثیر اقلیم بر تبخیر و تعرق به منظور انتخاب روش مناسب محاسبه (Eto) در اقالیم مختلف از اهمیت بالایی برخوردار است. سازمان خواروبار جهانی (EAO) روش پنمن مانتیث را به عنوان روش استاندارد برآورد (Eto) معرفی کرده است. این روش با اینکه دقت بالایی دارد، به داده های متعددی نیاز دارد که در معدودی از ایستگاه ها موجود است و متقابلا در برخی فرمولهای ساده نظیر سامانی هارگیوز یا بلانی کریدل از داده های کمتری استفاده می شود که واجد دقت کمتری می باشند. هدف از این تحقیق بررسی اثر اقلیم بر (Eto) به روش های ساده می باشد. بدین منظور از دو شاخص کسر تبخیر (نسبت تبخیر و تعرق به تابش خالص) و ضریب خشکی دومارتن استفاده گردید و مشاهده شد با افزایش کسر تبخیر، درصد اختلاف برآورد در روش سامانی هارگیوز نسبت به پنمن مانتیث روند افزایشی دارد. همچنین با افزایش ضریب خشکی دومارتن، درصد اختلاف برآورد در این روش کاهش می یابد. در روش بلانی کریدل نیز با افزایش کسر تبخیر تا حدود 0/5، درصد اختلاف برآورد در این روش کاهش و پس از آن روند افزایشی دارد. در نهایت این بررسی نشان می دهد با افزایش ضریب خشکی دومارتن، شاخص کسر تبخیر کاهش پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

تبخیر و تعرق پتانسیل ، پنمن مانتیث ، سامانی هارگریوز ، بلانی گریدل ، اقلیم ، ضریب خشکی دومارتن