بسط توابع انتقالی با دو روش رگرسیونی و شبکه عصبی برای برآورد ظرفیت زراعی و نقطه پژمردگی دایم در شهرستان شاهرود

آگاهی از گنجایش زراعی و نقطه پژمردگی دایم، برای مطالعات آبیاری در مزرعه بسیار مهم و ضروری میباشد اما اندازهگیری آنها به روش مستقیم بسیار پرهزینه و وقتگیر است. توابع انتقالی میتواند روش مناسبی برای تخمین این پارامترها باشد. تحقیق حاضر به برآورد نقاط مهم رطوبتی شامل ظرفیت زراعی و نقطه پژمردگی دایم بهوسیله پارامترهای زودیافت شامل درصد (رس، شن و سیلت) چگالی ظاهری و مواد آلی با دو روش شبکه عصبی و رگرسیون خطی چندمتغیره در شاهرود پرداخته است. دادههای مورد استفاده از مرکز تحقیقات خاک شاهرود گرفته شده است. پس از مرتبسازی دادههای مورد نظر جدول ضریب همبستگی متغیرهای ورودیاحتمالی با خروجیهای مورد نظر تشکیل شد و معنیداری همبستگی متغیرهای ورودی و خروجی از نظر آماری بررسیگردید. پس از نرمالسازی دادهها، مدلسازی با دو روش شبکه عصبی و رگرسیونی انجام و نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شبکه -2 های عصبی مصنوعی کارایی بهتری نسبت به روش سنتی رگرسیون خطی چندمتغیره دارد. مقادیر در MSD و NRMSE ،Rبهترین مدلها برای شبکه عصبی و رگرسیون به ترتیب برابر 72/0 ، 36/14 ، 48/3 و 50/0 ، 67/18 ، 53/4 برای ظرفیت زراعی و 2/73 ، 25/63 ، 0/45 و 1/90 ، 17/91 ، 0/75 .برای نقطه پژمردگی دایم بدست آمده است.

کلیدواژه ها:

توابع انتقالی ، رگرسیون خطی ، شبکههای عصبی مصنوعی ، ظرفیت زراعی ، نقطه پژمردگی دایم ، بافت خاک