بررسی پیامدهای تربیتی جهان شناسی از دیدگاه نیچه و نقد آن بر پایه دیدگاه علامه طباطبایی

نظام هستی و عناصر آن همواره از جمله مهمترین عوامل تاثیر گذار حوزه های گوناگون فکری و ازجمله تعلیم و تربیتاست نیچه از جمله فیلسوفان آغازین دوره پست مدرنیسم است که تحولات فکری ویژه ای را در چیستی و چگونگی کسب معرفتدر جهان ایجاد کرد. هدف این تحقیق بررسی نقش و پیامدهای جایگاه جهان شناسی و دلالت های تربیتی آن می باشد. روشتحقیق حاضر توصیفی تحلیلی است. بدین صورت که پس از مطالعه و بررسی اسناد و نوشته های مربوط به موضوع به تحلیلو بررسی آنها پرداخته شده است . نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که در حوزه جهان شناسی از دیدگاه نیچه می توان بهمواردی همچون جهان پوچ، محدود به طبیعت و در حال تغییر همچنین اصول یادگیری پوچی فعالیت آموزشی و یادگیری،توجه به طبیعت مادی و معرفت در حال تغییر آدمی اشاره کرد. عدم به کارگیری مفهوم مطلق آینده نگرانه، تاکید ویژه بر حواسو انکار پشتوانه های تاریخی روشهایی است که نیچه بدان اشاره نموده است. بر خلاف دیدگاه نیچه، از نظر طباطبایی ساختارهستی ریشه در توحید دارد و پوچ نیست، محدود به طبیعت نمی باشد و بدون مبنایی مشخص در حال تغییر نمی باشد..

کلیدواژه ها:

نیچه ، هستی ، جهان ، تعلیم و تربیت ، انسان