تاثیر حاد نوع و شدت انقباضهای ارادی بر برخی متغیرهایالکتروفیزیولوژیایی حرکت فرود-پرشدختران فوتسالیست شهر اهواز

هدف: هدف از این پزوهش تعیین تاثیر حاد نوع انقباض های ارادی بر برخی متغیرهای الکتروفیزیولوژیایی حرکت فرود - پرش دختران فوتسالیست شهر اهواز بود.روش: تعداد 12 ورزشکار دختر فوتسالیست بعنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها در 5 روز متفاوت بصورت تصادفی پس از گرم کردن یکی از پروتکل های 1 - نیم اسکوات بیشینه ایستا 2- نیم اسکوات بیشینه پویا 3- نیم اسکوات زیر بیشینه ایستا 4- نیم اسکوات زیر بیشینه پویا 5- گرم کردن به تنهایی را اجرا کردند. پس از 5 دقیقه استراحت آزمودنی ها اقدام به انجام 3 حرکت فرود-پرش حداکثر می کردند. فعالیت های الکتریکی عضلات راست رانی، پهن جانبی و دوسررانی در فاز کانسنتریک پرش اندازه گیری شد. از آزمون انوا با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی LSD جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد میزان ارتفاع پرش پس از اجرای پروتکل نیم اسکوات بیشینه پویا 58/10 درصد) نیمه اسکوات بیشینه ایستا 53/10 درصد) و نیمه اسکوات زیر بیشینه ایستا 79/07 درصد) در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته است همچنین هیچ تفاوت معناداری در نسبت RMS/MVC عضلات گروه چهار سر و همسترینگ پس از اجرای پروتکل ها دیده نشد . نتیجه گیری: به نظر میرسد که به کارگیری انقباضهای بیشینه و زیر بیشینه پیش از اجراهای انفجاری با در نظر گرفتن ویژگی فعالیت متعاقب دارای کارایی بالاتری نسبت گرم کردن به تنهایی میباشد.

کلیدواژه ها:

انقباض های ارادی ، حرکات فرود –پرش ، عضلات چهارسر ، دختران فوتسالیست