بررسی تاثیر نظام نگهداشت منابع انسانی بر سلامت کاری کارکنان (مطالعه موردی شهرداری مشهد)

در دنیای امروز نیروی انسانی به عنوان عامل توسعه پایدار و غیر قابل تقلید تلقی می شود. امروزه سازمان ها هزینه بالایی جهت جذب و نگهداری منابع انسانی صرف می کنند تا در عرصه رقابت از سایر رقیبان عقب نمانند. در عصر حاضر، بدلیل وجود رقابت بین سازمان ها و شرکت ها در جهت کسب منافع بیشتر، تسلط بر منابع موجود اهمیت ویژه ای یافته است. سازمان ها اگر دارای بهترین تکنولوژی بوده و از بهترین امکانات بهره مند باشند ولی از نیروی انسانی متخصص و کارآمد برخوردار نباشند و یا توانایی استفاده درست و کارآمد از نیروهای موجود را نداشته باشند قادر نیستند بر محیط اثر گذاشته و در رقابت موفق عمل کنند. نظام نگهداری منابع انسانی موجب می شود ضمن جلوگیری از ترک خدمت، گردش نیروی انسانی کاهش و بهره وری سازمان افزایش یابد. از طرف دیگر، تامین سلامت و فراهم ساختن آسایش و رفاه کارکنان و تطبیق وضع کار با مقتضیات جسمی و روانی آنان، امروز دیگر یک امتیاز به شمار نمی آید، بلکه یک وظیفه انسانی، یک نیاز و یک شرط امکان انجام کار و فعالیت ثمربخش است و به دلیل اینکه در حفظ و ارتقای نیروی کار، افزایش بازده زحمت کارکنان و حفظ و ازدیاد سرمایه دخالت دارد، تدبیری اقتصادی نیز به شمار می آید. از این رو، در این مطالعه به بررسی تاثیر نظام نگهداشت منابع انسانی بر سلامت کاری کارکنان با مطالعه موردی شهرداری مشهد پرداخته شد. برای این منظور با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی مورگان، نمونه ای متشکل از 350 نفر از کارکنان شهرداری مشهد انتخاب و پرسشنامه های تحقیق میان آنان توزیع شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که بین ابعاد نظام نگهداشت منابع انسانی (ایمنی، بهداشت، مزایا و خدمات) و سلامت کاری کارکنان شهرداری مشهد رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

نظام نگهداشت منابع انسانی ، سلامت کاری کارکنان ، شهرداری مشهد