تاثیر ویژگیهای شخصیتی بر ابتکار و نوآوری شغلی در مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد

اهمیت پژوهش، بررسی خصوصیات شخصیتی است که در کمتر تحقیقی به سنجش تاثیر یا رابطه آنها با نوآوری پرداخته شده است. بحق این عصر را برخی عصر نوآوری می شناسند و بی شک دانشگاه ها بهترین نهاد برای تحقق این رویکرد در جامعه هستند. در کشور ایران نه تنها به این مهم توجهی نشده، بلکه قوانین و مقررات دانشگاهی به صورت غیر مستقیم باعث کاهش نوآوری در بین مدیران شده است، به هر روی داشتن فرهنگ خلاقیت را میتوان هم در بستر ویژگیهای شخصیتی و هم هنجارهای اجتماعی جستجو کرد، این پژوهش در این راستا به بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی و نوآوری شغلی می پردازد، که بدین منظور سه ویژگی شخصیتی تیپ A وB ، مرکز کنترل(درونی و بیرونی) و شخصیت ماکیاولی مورد سنجش قرار گرفته اند و رابطه این ویژگی ها با نوآوری شغلی بررسی شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. که به منظور آزمون فرضیه های تحقیق، یک نمونه 100 نفری از مدیران دانشگاه علوم پزشکی مشهد و به روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که تیپ شخصیتی و کانون کنترل با نوآوری شغلی رابطه دارند و در افراد با تیپ شخصیتی A و کانون کنترل درونی میزان نوآوری بیشتر است و تیپ شخصیتی ماکیاولی ارتباط معنی دار با نوآوری ندارد. با توجه به اینکه مردم ایران دارای مرکز کنترل بیرونی هستند و به نوعی تقدیر محتوم را باور دارند، از طرفی شخصیت نوع B در ایران قابل لمس تر است شاید بتوان علت اصلی پایین بودن نرخ نوآوری در بین مدیران را شخصیت غالب آنها در کنار عدم ثبات اقتصادی و سایر مولفه های تاثیر گذار بیرونی دانست.