بررسی اثربخشی آموزش تابآوری بر سازگاری زناشویی

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری بر سازگاری زناشویی بود. روش: روش این تحقیق آزمایشی و طرح آن پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل تمامی زوجین شهرستان ساوه که تا سال 93 مدت 7-1 سال از زندگی زناشویی آنها میگذشت، بود. نمونه شامل 48 نفر با سازگاری پایین بود که طی یک فراخوان عمومی بصورت داوطلبانه انتخاب شده و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپنیر بود. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس تک متغیری استفاده شد.یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که میزان سازگاری زناشویی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر دانش موجود در زمینه اثربخشی تابآوری در افزایش سازگاری زناشویی را توسعه میدهد و شامل برخی تلویحات عملی برای توسعه برنامه های آموزشی مناسب در بهبود روابط زناشویی است.

کلیدواژه ها:

تابآوری ، سازگاری زناشویی