اثربخشی مدیریت نقش های کار- خانواده بر افزایش خودکارآمدی و شادکامی کارکنان فرهنگی زن

هدف پژوهش حاضر، تاثیر آموزش مدیریت نقش های کار- خانواده بر افزایش خودکارآمدی و شادکامی کارکنان فرهنگی زن ناحیه دو شهر شیراز بود، روش تحقیق از نوع شبه آزمایشی با گروه کنترل و آزمایش و طرح پیش آزمون – پس آزمون بود. جامعه آماری متشکل از کلیه کارکنان فرهنگی زن ناحیه 2 آموزش و پرورش شهر شیراز که در سال تحصیلی 94-93مشغول به کار بوده اند، می باشد. نمونه این پژوهش شامل 94 نفر از معلمان است که به روش نمونه گیری در دسترس از معلمان شاغل در ناحیه دو انتخاب شدند. و به دو گروه آزمایش(20 نفر) و گروه کنترل (20 نفر) تقسیم شدند . آموزش مدیریت نقش های کار- خانواده طی 12 جلسه هفتگی برای گروه آزمایش انجام شد. ابزار جمع آوری داده ها شامل، پرسشنامه خودکارآمدی عمومی آدامز و شرر (1982) بود که از 17 سوال، پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ 0/84 و روایی آن نیز از منظر متخصصین به تایید رسید.و پرسشنامه شادکامی آکسفورد که از 29 سوال تشکیل شده بودند، پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ 0/91 و روایی آن نیز از منظر متخصصین به تایید رسید. نتایج حاصل از این پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تک متغیره نشان داد که آموزش مدیریت نقش های کار و خانواده بر خودکارآمدی تاثیر مثبت و معناداری داشت. همچنین آموزش مدیریت نقش های کار و خانواده بر شادکامی و مولفه های آن بر کارکنان فرهنگی زن تاثیر مثبت ومعناداری داشت.

کلیدواژه ها:

آموزش مدیریت نقش های کار – خانواده ، خودکارآمدی ، شادکامی