برآورد میل نهایی به مصرف در گروه های درآمدی براساس فرضیه درآمد دایمی نسبی در ایران

میل نهایی به مصرف در گروه های در آمدی، در سیاست گذاری های کلان اقتصادی از اهمیت زیادی برخوردار است . اما به علت محدودیت هایی مانند نبودن آمار درآمد و مصرف برای گروه های درآمدیبطور مستقیم در سالنامه های آماری ایران، تخمین میل نهایی به مصرف برای گروه های درآمدی تاکنون انجام نشده است . هدف ای ن تحقیق، برآورد میل ایی به مصرف برای گروه های درآمدی بوسیله ی فرضیه ی درآمد دایمی نسبی استکه در ادبیات اقتصادی اخیر معرفی شده است . همچنین در این تحقیقاثرات توزیع درآمد بر میل نهایی به مصرف گروه های درآمدی مورد بررسی قرار خواهد گرفت . دوره ی مورد بررسی 1385-1361 و روش براورد مورد استفاده، روش حداقل مربعات معمولی است . نتایج تحقیق رابطه ی معنی داری را بین میل نهایی به مصرف در گروه هایدرآمدی و درآمد دایمی نسبی تایید می کند. میل نهایی به مصرف برای گروه درآمد پایین، متوسط و بالا بترتیب0/995و0/85و0/7 تخمین زده شده است . برآورد کوتاه مدت میل نهایی به مصرف نشان می دهد که با افزایش میل نهایی به مصرف در یگ گروه درآمدی، از میل نهایی به مصرف گروه دیگر کاسته خواهد شد . از دیگر نتایج بدست آمده در این تحقیق این است که در اقتصاد ایران،توزیع ناعادلانه (عادلانه) درآمد، م صرف را به اندازه ی کافی کاهش (افزایش ) نخواهد داد که باعث افزایش (کاهش) پسانداز تا سطح مطلوب گردد.

کلیدواژه ها:

میل نهایی به مصرف ، درآمد دایمی نسبی ، انتظارات تطبیقی ، توزیع ناعادلانه درآمد ، اقتصاد ایران