معماری روستایی در اقلیم معتدل (مطالعه روستای پیوه ژن خراسان رضوی و طرحهایی از سفدیه و آندو)

استفاده از رویکرد پایداری در معماری روستایی می تواند راهگشای بسیاری از مشکلات ساختارهای روستایی کشور باشد. ساخت و سازهای مختلف در روستا بدون توجه به نکات و نیازمندی های ذی نفع مانع اصلی صورت گرفته است. افراد بهره گیری از ساختارهای مناسب روستایی در مناطق مختلف ایران می تواند رویکردی مناسب و اقتصادی برای بهره گیری از این مناطق باشد. در این تحقیق با مطالعه یک پروژه ساختارهای مسکونی در روستای پیوه ژن ، مفاهیم و ساز و کارهای نهان در آن بررسی شده و سپس در موقع از کارهای موفق و شاخص معماری برای مثال آورده شده است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و به همراه مقایسه معماری ساختمان متناسب با بنا می باشد . توجه به ارزش ها و سنت در معماری بخش دیگر مورد توجه در این تحقیق است. فضای انتخاب شده در خراسان رضوی واقع شده است و شرایط مناسبی جهت بهبود پایداری ساخت وساز و توسعه صنعت گردشگری تهافت دارد. بهره گیری از مفاهیم معماری پایدار در ایجاد مجتمع های مسکونی روستایی می تواند قدم مفیدی در جهت توسعه اقتصادی و جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهرها گردد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، ساختمانهای مسکونی روستایی ، اقلیم معتدل ، نمونه های موردی