بررسی تاثیر آموزش هوش معنوی و هوش هیجانی در پیشگیری از گرایش افراد به مواد مخدر و تداوم بهزیستی روانی

اعتیاد به عنوان یکی از معضلات کنونی اغلب جوامع دنیا از دیدگاه های روانکاوی زیستی فیزیولوژیک یادیگری، شناختی و فرهنگی – اجتماعی مورد توجه و تعبیر تفسیر قرار گرفته است محدودیتهای تعابیر مطرح شده در هریک از دیدگاه های بستر اصلی پدیدآیی نگرش چند عاملی به اعتیاد بوده، به ترتیبی که تاکید می شود اعتیاد به عنوان پدیده زیستی روانی، اجتماعی با عوامل گوناگون تعامل و رابطه ای دو سویه دارد از دیدگاه برخی از روانشناسان کلاسیک، معتادان به عنوان افرادی دچار اختلال شخصیت معرفی می شدند معتادان دارای شخصیت اعتیادگرای یگانه ای نیستند. از الگوهای روانی شخصیتی ناهمگنی تبعیت می کنند با وجود این معتادان در مقایسه با گروه های همگن غیر معتاد، اغلب نشانه هایی از افسردگی، اضطراب، خود بیمارپنداری، ناسازگاری اجتماعی، تکانشی و پرخاشگر بودن و باورهای غیر منطقی را دارا هستند. عملکرد خانواده و روابط حاکم بر آن، بستر برای گرایش افراد خانواده به اعتیاد واعتیاد یکی از اعضای خانواده نیز عامل فشار آور بالقوه ای است که یم تواند دیگر اعضای خانواده را به نحو مطلوبی تحت فشار قرار دهد از اینرو یافتن راهکارهایی برای نجات معتادین از دامن اعتیاد امری لازم و ضروری برای نجات زندگی و خانواده های آنها در وهله نخست و نجات جامعه در مرحله بعدی است از این رو آشنایی و شناخت مولفه های هوش معنوی و هوش هیجانی به عنوان روش درمان و عوامل تاثیرگذار در بهزیستی روانی معتادین و خانواده های آنها می باشد که با تکیه بر آن بتوان به بهترین نحو پاسخگویی نیازها و مشکلات خانواده های درگیر با معضل اعتیاد بود.

کلیدواژه ها:

آموزش ، هوش معنوی ، هوش هیجانی ، مواد مخدر ، بهزیستی روانی