ارایه الگویی برای کاهش استرس فنآوری معلمان

پژوهش حاضر با هدف طراحی و ارایه الگویی برای کاهش استرس فن آوری معلمان مدارس ابتدایی دخترانه هوشمند منطقه پنج تهران است. پژوهش حاضر، از نظر هدف کاربردی، و از نظر روش پیمایشی است. جامعه آماری کلیه معلمان مدارس ابتدایی هوشمند دخترانه منطقه 5 تهران مستقر در 40 مدرسه ( 285 نفر) که سرشماری شدهاند. برای گردآوریراگوناتان و همکاران استرس فنآوری دادهها از پرسشنامه 2008 ، نقلشده در روشن ضمیر، 1393، پس از بومی کردن برای محیط آموزش، در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کولموگروف اسمیرنوف، آزمون تحلیل عاملی تاییدی، و آزمون تک نمونه ای) براساس نرمافزار – SPSS ویرایش 23 استفاده شده است. برای سنجش روایی پژوهش از روایی صوری و محتوایی و برای تعیین پایایی از آلفای کرونباخ استفاده شد، و همه متغیرهای استرسفنآوری بالای 0/7 بهدست آمد که نشان از پایایی قابل قبول پرسشنامه بود. بر اساس یافتههای پژوهش، متغیرهای اضافه بار فنآوری و هجمه فنآوری از عوامل ایجاد کننده استرس در سطح بالایی میباشند،متغیر عدم قطعیت فنآوری تا حدودی ایجادکننده استرس فن آوری میباشد. متغیرهای پیچیدگی فنآوری و ناامنی فنآوری عوامل ایجادکننده استرس فن آوری نمیباشند. عامل اضافهبار فنآوری با میانگین 3/54 و هجمه فنآوری با میانگین 3/48 دارای بیشترین رتبه و عوامل عدم قطعیت فن آوری با میانگین 3/39 پیچیدگی فنآوری با میانگین2/85 و نامنی فنآوری با میانگین 1/74 در رتبههای بعدی قرار دارند. در نهایت الگویی بر اساس سهم هر یک از عوامل ایجادکننده استرس فنآوری همراه با سازوکارهای کاهش استرس فن آوری ارایه شد که از درج تناسب بالایی از دیدگاه متخصصان و اساتید علوم تربیتی برخوردار بوده است

کلیدواژه ها:

استرس فنآوری ، معلمان مدارس ابتدایی ، فنآوری اطلاعات ، مدارس هوشمند